Uniosłam łeb wyżej i zmarszczyłam oczy. Hugo jakby trochę posmutniał, a ja się zaśmiałam. Od razu podniósł uszy.
- Jasne, chodź. - poklepałam go po grzbiecie i ruszyłam przodem.
Hugo jeszcze chwilkę stał za mną i rozkminiał cały ten zwrot akcji, ale szybko mnie dogonił.
- Em... Opowiedz mi o sobie. - zaczął rozmowę.
Przystanęłam i zmarszczyłam brwi. Wyszczerzyłam moje lśniące, białe kiełki.
- Nie pytaj o to jeśli chcesz żyć!!! - wrzasnęłam. Hugon odsunął się kilka kroków w tył.
Otrząsnęłam się.
- Wybacz, po prostu nie lubię o tym mówić. - zwiesiłam łeb.
Hugon?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz