Od Mangi CD Nike

Uniosłam łapę, na znak, że ma zamilknąć. Zaczęłam nasłuchiwać. Nike patrzył na mnie zamurowany.

- Manga...?

- Słyszysz to?

Uniósł uszy.

- Nie...

- Cichutki szmer... jakby... - nagle moje oczy zaokrągliły się. - Nike, wiejemy!

- Co? Dlaczego? - był zdezorientowany.

- Wilki - warknęłam ze złością.

- Nie możesz ich zaatakować jak tamtego?

Spojrzałam na niego z wyrzutem.

- Jest ich za dużo. Poza tym nie mam zamiaru stracić znowu ucha, przyda mi się jeszcze.

Ruszyliśmy do biegu. Biegliśmy ile sił w łapach, sami nie wiedząc przed czym i gdzie. Liście zmagały po twarzy, gałęzie wbijały się w łapy.

- Robimy za dużo hałasu. - krzyknęłam przez szum liści. - Na drzewo.

Wykonałam skok i wspięłam się na drzewo. Pomogłam Nike'owi zrobić to samo. Ukryliśmy się w buszu korony.

 Usłyszeliśmy szelest i pod nami przebiegła wataha wilków.

<nike?>